W tym okresie przede wszystkim podkreślona jest istota Kapłaństwa Chrystusa i Jego Ofiary. Jezus, z istoty swej Syn Boży, stał się pośrednikiem miedzy Bogiem a ludźmi. "Bo- powiada św. Paweł- Jeden Bóg,jeden też i pośrednik Boga i ludzi,- Człowiek Jezus Chrystus." (1 Tym 2,5) Jest to również przewodnia myśl listu do Hebrajczyków, który czytamy w Niedzielę Męki Pańskiej. W Nowym Zakonie jest tylko jeden Ołtarz, tylko jedna Ofiara; jeden jedyny Kapłan- Jezus Chrystus. "Jesteśmy uświęceni przez Ófiarę Jezusa raz na zawsze." Według Starego Obrządku "każdy kapłan staje codziennie, sprawując swój urząd i te same często składając ofiary, które nigdy grzechów zgładzić nie mogą. Ten zaś (Chrystus) Jedyny, złożywszy ofiarę za grzechy, siedzi po prawicy Bożej. Jedyną bowiem ofiarą doskonałymi uczynił poświęconych. Chrystus przez doskonałe posłuszeństwo oddał się Bogu, uczynił z siebie doskonałą ofiarę i w zastępstwie całej ludzkości przebłagał gniew Boży. Ofiara ta była krwawa, gdyż była zadośćuczynieniem za grzech. W ten sposób Chrystus ceną krwi swojej odkupił nas z niewoli szatana.
Liturgia Męki Pańskiej szczególnie nawołuje wiernych, aby wzięli udział w ofierze Chrystusa, już to łącząc się modlitwą i sercem z bolesnymi zdarzeniami z ostatnich tygodni Jego życia, już to przez pokutę własną i gorliwość życia. Ofiarę Chrystusa urzeczywistnimy w pierwszym rzędzie przez nasze uczestnictwo we Mszy Świętej i Komunii Wielkanocnej, realizując w ten sposób słowa św. Augustyna: "Całe to odkupione Miasto Boże, cyzli zbiór i społeczność świętych, jako powszechna ofiara jest Bogu poświęcone przez Kapłana Wielkiego, ktory też i siebie samego ofiarował w męce za nas." (Państwo Boże, X, 6)
Tekst na podstawie: "Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych" O. G. Lefebvre O.S.B, Bruges 1949, przekład polski opracowali mnisi opactwa w Tyńcu