Wiernym Środowiska Tradycji Katolickiej Diecezji Sosnowieckiej w odpowiedzi na troski i pytania

W niedzielę dnia 7.10 2018 wierni jak w każdą niedzielę przygotowali prowizoryczny ołtarz zebrali się na poprzedzającym każdą Mszę Św. różańcu lecz nie doczekali się celebransa, który powinien odprawić Mszę Św.

Ustalenie „harmonogramu” i wyznaczenie celebransów na kolejne niedziele każdego miesiąca jest jedyną czynnością w ramach erygowanego przez JE ks. Biskupa Duszpasterstwa Tradycji jaką zajmował się mianowany na tę funkcję Duszpasterz ks. Tomasz Smalcerz.

Wierni od 9 lat bezskuteczne proszą o Mszę Św. w tradycyjnej formie rytu rzymskiego odprawianą w godnych warunkach przez księdza, który jest odpowiednio przygotowanego i ma do tego warunki, zapewnione przez Biskupa miejsca.

Ostatnia nasza synowska prośba z 24.12.2017 r. spowodowała najpierw odmowę jej spełnienia przez JE ks. Biskupa, a po kolejnej uzasadnionej faktycznie i prawnie prośbie o zmianę stanowiska osoba składająca prośbę doczekała się kuriozalnej (także odmownej) odpowiedzi ze strony ks. Kanclerza Kurii Sosnowieckiej mieszającej porządki odpowiedzi oficjalnej dla Środowiska i prywatnego listu do tejże osoby.

Aby nie dopuścić do manipulacji czy przekłamań Wierni mają do wglądu pełną korespondencję dotyczącą naszych synowskich próśb poniżej na stronie.

Efektem naszych próśb oprócz odmowy ich spełnienia było zawieszenie sprawowania Mszy Św. na okres wakacji. Przed pierwszą po przerwie Mszą Św. ks. Duszpasterz wystąpił z przemówieniem w którym określił nasze synowskie prośby jako „głupie”, postawił tezę, iż istnieje jakiś konflikt a następnie w oparciu o tę tezę stwierdził, iż w warunkach konfliktu nie widzi możliwości funkcjonowania duszpasterstwa.

Do Środowiska nie dotarł żadna decyzja czy dekret Biskupa miejsca zwalniający Duszpasterza Środowiska z jego obowiązków czy też likwidujący to duszpasterstwo. Sam Duszpasterz także nie raczył udzielić żadnych informacji, można więc przypuszczać, iż decyzja ks. Duszpasterza o zaprzestaniu nawet tak minimalnej działalności jaką jest ustalenie harmonogramu odprawiania Mszy Św. jest samowolna.

Na troski, obawy i cierpienia Wiernych możemy odpowiedzieć tylko jedno: prosimy o zintensyfikowanie modlitw za Kościół Święty i naszych kapłanów oraz informujemy, iż najbliższe możliwości skorzystania z Mszy Św. w tradycyjnym rycie rzymskim oferuje Diecezja Gliwicka w Kościele św. Ducha w Bytomiu oraz Bractwo Kapłańskie Św. Piusa X w kaplicy w Chorzowie.

Tradycja katolicka

Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu. (2 Tm 2,15)
Kościół otrzymał dar nieomylności, aby po wszystkie czasy przechowywać i wiernie przekazywać ludziom prawdy objawione prze Boga. Źródłem tych prawd jest Pismo Święte oraz Tradycja.

Czym jest Tradycja?

Jak uczy kard. Gasparri w swoim katechizmie: Tradycją nazywamy wszystkie prawdy razem wzięte, które apostołowie otrzymali bądź z ust samego Chrystusa, bądź też z natchnienia Ducha Świętego, a które podawane jakby z rąk do rąk i przechowywane w Kościele Katolickim dzięki nieprzerwanemu następstwu, doszły aż do nas.

  • Tradycja jest wcześniejsza niż spisane Ewangelie. Od początku nauka Chrystusa była głoszona ustnie. Pan Jezus nie tylko nie spisał swojej nauki, ale nawet nie nakazał jej zapisać swoim uczniom. Chrystus nauczał ustnie i swoim apostołom nakazał: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. (Mk 16,15) Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. (Mt 28, 19-20) Wynika stąd, że ustne szerzenie nauki Chrystusowej jest środkiem, który ustanowił On dla zachowania i przekazywania wiary.
  • Tradycja jest koniecznym uzupełnieniem Pisma Świętego. Biblia nie zawiera wszystkich prawd objawionych (por. J 21,25; 2J 12), co więcej - to właśnie z Tradycji dowiadujemy się, które księgi są natchnione i wchodzą w skład Biblii. Apostołowie napisali wiele listów, jednak tylko niektóre znajdują się w Piśmie Świętym.
  • Tradycja jednoczy Kościół w wyznawaniu jednej wiary. Wspomina o tym już św. Ireneusz z Lyonu (ok. 140 - ok. 202) w swoim dziele Przeciw herezjom (Adversus haereses): Chociaż tę naukę i wyznanie wiary odziedziczył Kościół rozsiany po całym świecie, to jednak strzeże jej pilnie, jakby jeden dom zamieszkiwał; i jednakowo w te prawdy wierzy, jakby miał jedną duszę i jedno serce, i jednozgodnie je głosi i naucza i podaje, jak gdyby miał jedne usta. Choć bowiem na świecie jest wiele niepodobnych do siebie języków, to jednak moc tradycji jest jedna i ta sama. Ani też kościoły założone w Germanii inaczej nie wierzą, ani inaczej nie podają kościoły iberyjskie, ani celtyckie, ani libijskie, ani wschodnie, ani egipskie, ani w środku świata rozmieszczone. (1, 10, 1-2)

Świadectwem żywej Tradycji Kościoła są Symbole wiary (zwłaszcza apostolski, nicejsko-konstantynopolitański, atanazjański i trydencki), nauka papieży i soborów powszechnych, księgi liturgiczne (sakramentarze, pontyfikały, mszały i inne zgodnie z regułą Legem credendi lex statuit supplicandi), pisma Ojców Kościoła i teologów, akta męczenników i żywoty świętych oraz zabytki sztuki chrześcijańskiej.