Przeto, bracia, stójcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu. (2 Tm 2,15)
Kościół otrzymał dar nieomylności, aby po wszystkie czasy przechowywać i wiernie przekazywać ludziom prawdy objawione prze Boga. Źródłem tych prawd jest Pismo Święte oraz Tradycja.
Czym jest Tradycja?
Jak uczy kard. Gasparri w swoim katechizmie: Tradycją nazywamy wszystkie prawdy razem wzięte, które apostołowie otrzymali bądź z ust samego Chrystusa, bądź też z natchnienia Ducha Świętego, a które podawane jakby z rąk do rąk i przechowywane w Kościele Katolickim dzięki nieprzerwanemu następstwu, doszły aż do nas.
- Tradycja jest wcześniejsza niż spisane Ewangelie. Od początku nauka Chrystusa była głoszona ustnie. Pan Jezus nie tylko nie spisał swojej nauki, ale nawet nie nakazał jej zapisać swoim uczniom. Chrystus nauczał ustnie i swoim apostołom nakazał: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. (Mk 16,15) Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. (Mt 28, 19-20) Wynika stąd, że ustne szerzenie nauki Chrystusowej jest środkiem, który ustanowił On dla zachowania i przekazywania wiary.
- Tradycja jest koniecznym uzupełnieniem Pisma Świętego. Biblia nie zawiera wszystkich prawd objawionych (por. J 21,25; 2J 12), co więcej - to właśnie z Tradycji dowiadujemy się, które księgi są natchnione i wchodzą w skład Biblii. Apostołowie napisali wiele listów, jednak tylko niektóre znajdują się w Piśmie Świętym.
- Tradycja jednoczy Kościół w wyznawaniu jednej wiary. Wspomina o tym już św. Ireneusz z Lyonu (ok. 140 - ok. 202) w swoim dziele Przeciw herezjom (Adversus haereses): Chociaż tę naukę i wyznanie wiary odziedziczył Kościół rozsiany po całym świecie, to jednak strzeże jej pilnie, jakby jeden dom zamieszkiwał; i jednakowo w te prawdy wierzy, jakby miał jedną duszę i jedno serce, i jednozgodnie je głosi i naucza i podaje, jak gdyby miał jedne usta. Choć bowiem na świecie jest wiele niepodobnych do siebie języków, to jednak moc tradycji jest jedna i ta sama. Ani też kościoły założone w Germanii inaczej nie wierzą, ani inaczej nie podają kościoły iberyjskie, ani celtyckie, ani libijskie, ani wschodnie, ani egipskie, ani w środku świata rozmieszczone. (1, 10, 1-2)
Świadectwem żywej Tradycji Kościoła są Symbole wiary (zwłaszcza apostolski, nicejsko-konstantynopolitański, atanazjański i trydencki), nauka papieży i soborów powszechnych, księgi liturgiczne (sakramentarze, pontyfikały, mszały i inne zgodnie z regułą Legem credendi lex statuit supplicandi), pisma Ojców Kościoła i teologów, akta męczenników i żywoty świętych oraz zabytki sztuki chrześcijańskiej.