W Niedzielę Wielkanocną zachował się pierwotny zwyczaj odprawiania dwu Mszy świętych: jednej na zakończenie nocnej Wigilii i drugiej przed południem. W tej drugiej Mszy triumfalna radość wielkanocna dochodzi do szczytu. Czterokrotnie powtarza się zdanie: «na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus». Zbawiciel, przeszedłszy zwycięsko przez śmierć, wyzwolił nas spod władzy śmierci, szatana i grzechu i umożliwił nam przejście do nowego życia. Zjednoczeni z Jezusem cieszymy się Jego zwycięstwem.
(Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963).
Propria mszalne Niedzieli Zmartwychwstania
Sekwencja Victimae paschali laudes:
Bracia: Uprzątnijcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, jako też przaśni jesteście. Albowiem na Paschę naszą został ofiarowany Chrystus. Świętujmy tedy nie w starym kwasie ani też w kwasie złości i przewrotności, ale w przaśnikach szczerości i prawdy.
(1 Kor 5, 7-8)
Z Ewangelii według świętego Marka:
Onego czasu: Maria Magdalena i Maria Jakubowa, i Salome nakupiły wonności, aby pójść i namaścić Jezusa. I bardzo rano w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy już wzeszło słońce. A mówiły do siebie: «Któż nam odsunie kamień od drzwi grobowca?» I spojrzawszy, ujrzały kamień odsunięty. Był bowiem bardzo wielki.
A wszedłszy do grobowca, ujrzały młodzieńca siedzącego po prawej stronie, ubranego w szatę białą, i zdumiały się. Ale on rzekł im: «Nie lękajcie się, szukacie Jezusa Nazareńskiego, ukrzyżowanego: powstał, nie masz Go tu, oto miejsce, gdzie Go złożono. Ale idźcie, powiedzcie uczniom Jego i Piotrowi, że was uprzedza do Galilei: tam Go ujrzycie, jako wam powiedział».
(Mk 16, 1-7)