"ET HOMO FACTUS EST" - Narodzenie Pańskie z Mszą św. trydencką

Z radością pragniemy poinformować, że 25 grudnia w naszej wspólnocie zostanie odprawiona Msza św. o godz. 9:30.
Informacja na temat ewentualnej celebracji 26 grudnia zostanie podana w Boże Narodzenie (na Mszy św. a także na naszej stronie internetowej i facebooku).

Pragniemy także wspomnieć, że Msza św. "pasterka" w Klasycznym Rycie Rzymskim w najbliższej okolicy będzie odprawiona w Bytomiu (kościół św. Ducha). Szczegółowe informacje można znaleźć TU

21.12.2014 - OSTATNIA NIEDZIELA ADWENTU

W pierwszych wiekach Kościoła w dzisiejszą niedzielę odprawiano Mszę kończącą Wigilię suchedniową. Gdy nabożeństwo sobotnie przełożono na rano, ułożono na niedzielę formularz mszalny, który powtarza myśli liturgii Suchych Dni.

Nadchodzi chwila wypełnienia się proroctw. Wkrótce Maryja powije oczekiwanego Zbawiciela. W antyfonie na ofiarowanie sławimy Ją i Jej Syna. W ewangelii czytamy wezwanie, aby gotować drogi Panu. Prorok, przepowiadający przyjście Odkupiciela, i św. Jan Chrzciciel, bezpośrednio poprzedzający Jego wystąpienie, głoszą odwieczną potrzebę pokuty. Abyśmy dobrze mogli wykorzystać łaski Bożego Narodzenia powinniśmy się do tego święta przygotować. Musimy prostować drogę Pańską do naszej duszy. Chrystus nadchodzi jako Zbawiciel, ale nadejdzie również jako Sędzia.

14.12.2014 - III Niedziela Adwentu - Gaudete

Od trzeciej niedzieli Adwentu myśl nasza zwraca się głównie ku bliskiej pamiątce pierwszego przyjścia Chrystusa, ku Bożemu Narodzeniu. W tygodniu wspominamy dwie tajemnice radosne, które poprzedziły Boże Narodzenie. Hasłem «Pan jest blisko» rozpoczyna się od tej niedzieli codzienna modlitwa Kościoła. Ta sama prawda nadaje ton radości dzisiejszej Mszy świętej. Jak lud izraelski został wyzwolony z niewoli babilońskiej, tak my zostaniemy uwolnieni z naszych ciemności. Św. Jan Chrzciciel zapewnia, że Chrystus już stanął wpośród nas. Obecny w Eucharystii, sam przysposabia dusze na wielkie łaski nadchodzących świąt.

To już pięć lat!

ks. prałat Czesław Tomczyk odprawiający Mszę św. w kapl. św. Aleksandra w Bazylice Matki Bożej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej. (2009/2010 rok)

W ubiegłą niedzielę 30 listopada minęło pięć lat, odkąd liturgia trydencka powróciła po blisko czterdziestu latach nieobecności do naszej diecezji - w pierwszą niedzielę adwentu 2009 roku ks. prałat Czesław Tomczyk odprawił pierwszą Mszę św. dla tworzącej się wspólnoty.
Artykuł na temat Środowiska Wiernych Tradycji Łacińskiej jest dostępny na stronie diecezji sosnowieckiej: http://diecezja.sosnowiec.pl/specjalne/3159-5-lat-z-mszami-trydenckimi-w-zaglebiu

7.12.2014 - II Niedziela Adwentu

Syjon i Jerozolima to typy Kościoła katolickiego, «lud syjoński» — to katolicy. Do nich i do całej ludzkości przychodzi Zbawiciel. Św. Paweł poucza nas w lekcji o powszechności dzieła zbawienia, powołując się na proroctwo Izajasza. Podobnie Chrystus Pan, odpowiadając na pytanie uczniów Jana Chrzciciela stwierdza spełnienie się tego proroctwa. Zapowiedziane przez Izajasza cuda mesjańskie spełniają się także w duchowy sposób mocą Eucharystii. Przez swoje sakramenty Chrystus prowadzi nas ku nowej, wiekuistej Jerozolimie. Nadzieja otrzymania łaski Zbawiciela i osiągnięcia życia wiecznego jest podstawą naszej radości. Warto zwrócić uwagę na początkowe słowa dzisiejszej lekcji: czytanie Pisma św. daje prawdziwe zrozumienie dzieła odkupienia i umacnia naszą nadzieję.

(Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963).

Jak w każdą pierwszą niedzielę miesiąca Msza św. zostanie odprawiona o godz. 9:30. Po Mszy św. planowane jest spotkanie formacyjne w bibliotece Domu św. Józefa.

Introit

Is 30:30. Pópulus Sion, ecce, Dóminus véniet ad salvándas gentes: et audítam fáciet Dóminus glóriam vocis suæ in lætítia cordis vestri. Ps 79:2 Qui regis Israël, inténde: qui dedúcis, velut ovem, Ioseph. V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in saecula saeculórum. Amen Pópulus Sion, ecce, Dóminus véniet ad salvándas gentes: et audítam fáciet Dóminus glóriam vocis suæ in lætítia cordis vestri.

Ludu Syjoński, oto Pan przyjdzie, by zbawić narody. Pan da posłyszeć swój głos pełen chwały i uraduje się serce wasze. Posłuchaj Pasterzu Izraela, który jak owce wiedziesz ród Józefa. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak była na początku i teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen. Ludu Syjoński, oto Pan przyjdzie, by zbawić narody. Pan da posłyszeć swój głos pełen chwały i uraduje się serce wasze.

Pomija się Gloria

Kolekta – Modlitwa Kościelna

Oremus Excita, Dómine, corda nostra ad præparándas Unigéniti tui vias: ut, per eius advéntum, purificátis tibi méntibus servíre mereámur: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus per omnia saecula saeculorum. R. Amen.

Panie, wzbudź serca nasze do przygotowania dróg Jednorodzonemu Synowi Twojemu, abyśmy dzięki Jego przybyciu duszą czystą służyć Ci mogli, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

Lekcja

Lectio Epístolæ beati Pauli Apostoli ad Romános Rom 15:4-13. Fratres: Quæcúmque scripta sunt, ad nostram doctrínam scripta sunt: ut per patiéntiam et consolatiónem Scripturárum spem habeámus. Deus autem patiéntiæ et solácii det vobis idípsum sápere in altérutrum secúndum Iesum Christum: ut unánimes, uno ore honorificétis Deum et Patrem Dómini nostri Iesu Christi. Propter quod suscípite ínvicem, sicut et Christus suscépit vos in honórem Dei. Dico enim Christum Iesum minístrum fuísse circumcisiónis propter veritátem Dei, ad confirmándas promissiónes patrum: gentes autem super misericórdia honoráre Deum, sicut scriptum est: Proptérea confitébor tibi in géntibus, Dómine, et nómini tuo cantábo. Et íterum dicit: Lætámini, gentes, cum plebe eius. Et iterum: Laudáte, omnes gentes, Dóminum: et magnificáte eum, omnes pópuli. Et rursus Isaías ait: Erit radix Iesse, et qui exsúrget régere gentes, in eum gentes sperábunt. Deus autem spei répleat vos omni gáudio et pace in credéndo: ut abundétis in spe et virtúte Spíritus Sancti. R. Deo gratias

Bracia: Wszystko, cokolwiek jest napisane, dla naszego pouczenia napisane jest, abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism świętych nadzieję mieli. A Bóg cierpliwości i pociechy niech skłoni was do jednomyślności wzajemnej według Jezusa Chrystusa, abyście jednomyślnie i jednymi usty chwalili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa. Dlatego przyjmujcie jedni drugich jako i Chrystus przyjął was ku chwale Bożej. Bo powiadam, że Chrystus stał się sługą żydów dla wierności Bożej i dla utwierdzenia obietnic Bożych. Poganie zaś wielbią Boga za miłosierdzie, jako napisane jest: «Dlatego wyznawać Cię będę wśród narodów, Panie, i imieniowi Twemu śpiewać będę». I znowu powiada: «Weselcie się narody z ludem Jego». Oraz: «Chwalcie Pana wszystkie narody, i wysławiajcie Go wszystkie ludy». I znowu Izajasz mówi: «Zjawi się potomek Jessego, który powstanie, aby panować nad narodami. W Nim narody pokładać będą nadzieję». A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei i mocy Ducha Świętego.

Graduał i Alleluja

Ps 49:2-3; 49:5 Ex Sion species decóris eius: Deus maniféste véniet, V. Congregáta illi sanctos eius, qui ordinavérunt testaméntum eius super sacrifícia. Allelúia, allelúia, Ps 121:1 V. Lætátus sum in his, quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus. Allelúia.

Ze Syjonu rozbłyśnie cudna Jego chwała, Bóg się pojawi w jasności. Zgromadźcie przed Nim wybranych Jego, którzy wśród ofiar zawarli z Nim przymierze. Alleluja, alleluja. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego. Alleluja.

Ewangelia

Sequéntia  sancti Evangélii secúndum Matthaeum. R. Gloria tibi Domine! Matt 11:2-10 In illo tempore: Cum audísset Ioánnes in vínculis ópera Christi, mittens duos de discípulis suis, ait illi: Tu es, qui ventúrus es, an alium exspectámus ? Et respóndens Iesus, ait illis: Eúntes renuntiáte Ioánni, quæ audístis et vidístis. Cæci vident, claudi ámbulant, leprósi mundántur, surdi áudiunt, mórtui resúrgunt, páuperes evangelizántur: et beátus est, qui non fúerit scandalizátus in me. Illis autem abeúntibus, coepit Iesus dícere ad turbas de Ioánne: Quid exístis in desértum vidére ? arúndinem vento agitátam ? Sed quid exístis videre ? hóminem móllibus vestitum ? Ecce, qui móllibus vestiúntur, in dómibus regum sunt. Sed quid exístis vidére ? Prophétam ? Etiam dico vobis, et plus quam Prophétam. Hic est enim, de quo scriptum est: Ecce, ego mitto Angelum meum ante fáciem tuam, qui præparábit viam tuam ante te. R. Laus tibi, Christe!

Onego czasu: Jan usłyszawszy w więzieniu o dziełach Chrystusowych wysłał dwóch uczniów swoich i powiedział Mu: «Tyś jest, który masz przyjść, czy też innego czekamy?» A odpowiadając, Jezus rzekł im: «Idźcie, oznajmijcie Janowi, coście ślyszeli i widzieli. Ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci są oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głoszona jest Ewangelia, a błogosławiony, który się ze mnie nie zgorszy». A gdy oni odeszli, począł Jezus mówić do rzesz o Janie: «Coście wyszli widzieć na pustyni? Trzcinę chwiejącą się od wiatru? Ale coście wyszli widzieć? Czy człowieka w miękkie szaty obleczonego? Oto ci, którzy w miękkie szaty się przyodziewają, w domach królewskich są. Ale coście wyszli widzieć? Proroka? Oto Wam powiadam: I więcej niż proroka. Ten jest bowiem, o którym napisano: oto posyłam anioła mego przed obliczem twoim, który przygotuje drogę twą przed tobą».

Ofertorium

Ps 84:7-8 Deus, tu convérsus vivificábis nos, et plebs tua lætábitur in te: osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam, et salutáre tuum da nobis.

O Boże, tchnij w nas życie nowe, a lud Twój rozraduje się w Tobie. Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje i daj nam zbawienie Twoje.

Sekreta

Placáre, quaesumus, Dómine, humilitátis nostræ précibus et hóstiis: et, ubi nulla suppétunt suffrágia meritórum, tuis nobis succúrre præsídiis. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.

Daj się przejednać o Panie naszymi pokornymi modłami i ofiarami, a ponieważ brak nam zasług, które mogłyby orędować za nami, sam przybądź nam z pomocą. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

Prefacja (o Trójcy Przenajświętszej)

V. Dóminus vobíscum. R. Et cum spíritu tuo. V. Sursum corda. R. Habémus ad Dóminum. V. Grátias agámus Dómino, Deo nostro. R. Dignum et iustum est. Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui cum unigénito Fílio tuo et Spíritu Sancto unus es Deus, unus es Dóminus: non in unius singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte substántiæ. Quod enim de tua glória, revelánte te, crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto sine differéntia discretiónis sentímus. Ut in confessióne veræ sempiternaeque Deitátis, et in persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in maiestáte adorétur æquálitas. Quam laudant Angeli atque Archángeli, Chérubim quoque ac Séraphim: qui non cessant clamáre cotídie, una voce dicéntes: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus, Deus Sábaoth. Pleni sunt coeli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus, qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.

Prawdziwie jest to godnie i sprawiedliwie, słusznie i zbawiennie, abyśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty Boże; Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jeden jesteś Bóg, jeden Pan, nie jednością jedynej osoby, ale w trzech Osobach jednej Istoty. Co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twojej chwale, toż o Synu, to i o Duchu Świętym, bez żadnej różnicy utrzymujemy; tak, iż wyznając prawdziwie i wiekuiste Bóstwo, wielbimy Osób odrębność, w Istocie jedność i równość w Majestacie. Co też wychwalają Aniołowie i Archaniołowie, Cherubiny i Serafiny, którzy nie przestają wołać codziennie, mówiąc jednogłośnie: Święty...

Komunia

Bar 5:5; 4:36 Ierúsalem, surge et sta in excélso, ei vide iucunditátem, quæ véniet tibi a Deo tuo.

Jeruzalem, powstań, a wyjdź na miejsce wysokie i oczekuj wesela, które ci przyjdzie od Boga twego.

Pokomunia

S. Dóminus vobíscum. R. Et cum spíritu tuo. Oremus Repléti cibo spirituális alimóniæ, súpplices te, Dómine, deprecámur: ut, huius participatióne mystérii, dóceas nos terréna despícere et amáre coeléstia. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.

Posilenie pokarmem duchowym, najpokorniej błagamy Cię, Panie, abyś nauczył nas przez uczestnictwo w tej tajemnicy, gardzić tym co ziemskie, a miłować rzeczy niebieskie. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

30.11.2014 - I NIEDZIELA ADWENTU

Pod znakiem Niepokalanej Dziewicy rozpoczyna się Rok kościelny. To też dawnemi czasy, w pierwszą niedzielę Adwentu, lud rzymski zbierał się w bazylice N.M. Panny Większej. Cała Msza dnia tego przygotowuje nas do podwójnego przyjścia (adventus), miłosierdzia i sprawiedliwości."
"Czas Adwentowy obejmuje cztery tygodnie, w ciągu których wraz z Patrjarchami i Prorokami wzdychamy do przyjścia Zbawiciela
(Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych o. g. Lefebvre, Benedyktyn)

Msza św. (śpiewana) jak w każdą piątą niedzielę miesiąca zostanie odprawiona o godz. 14:30.

23.11.2014 - OSTATNIA NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO

Tydzień ten jest zakończeniem roku liturgicznego oraz przypomnieniem końca świata. Msza dzisiejsza ma istotnie znamię prorocze. Stawia nam przed oczy chwile straszliwe, gdy ukaże się Sędzia, który odda każdemu według jego uczynków. Zarówno modlitwa jak i Epistoła mówią o tych dobrych uczynkach, jakie mamy przynieść Bogu w dniu sądu.

Przy końcu roku liturgia katolicka raz jeszcze nawołuje do czynu zrodzonego z Czynu Bożego — Opus Divinum — który stanie się wyrazem naszej miłości i uwielbienia Tego, który jest Ojcem i Panem.

Ewangelia dzisiejsza jest bardzo zbliżona do tej, którą czytamy na początku roku w Adwencie; tak że od pierwszej niedzieli aż do ostatniej Kościół nie spuszcza z oczu wielkiego celu, do którego ciążymy. Zbawiciel w tej mowie eschatologicznej (o rzeczach ostatecznych) maluje przed oczyma uczniów dwa zdarzenia o niezwykłej doniosłości wyłaniające się mniej lub więcej wyraźnie z tajników przyszłości. Jednym jest zburzenie Jerozolimy, drugim koniec świata. Te dwa zdarzenia, aczkolwiek oddzielone od siebie Bogu wiadomą przestrzenią czasów, w myśli Chrystusa są ściśle zespolone: spełnienie dosłowne pierwszego tekstu w niespełna 40 lat po proroctwie jest dla nas dowodem, że i przyjście Chrystusa jest niezawodne. Trwajmy więc mocno w wierze Chrystusa, Boga prawdziwego i wszystkowiedzącego, bo «ziemia i niebo przeminą, ale słowa Jego nie przeminą». Krzyż i Ewangelia, które co dzień wspominamy w tajemnicy Eucharystii, będą stały zawsze, nawet wtedy, gdy świat rozsypie się w proch.

(Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych O. G. Lefebvre, Benedyktyn)

Jak w każdą czwartą niedzielę miesiąca Msza św. zostanie odprawiona o godz. 9:30