Wiernym Środowiska Tradycji Katolickiej Diecezji Sosnowieckiej w odpowiedzi na troski i pytania

W niedzielę dnia 7.10 2018 wierni jak w każdą niedzielę przygotowali prowizoryczny ołtarz zebrali się na poprzedzającym każdą Mszę Św. różańcu lecz nie doczekali się celebransa, który powinien odprawić Mszę Św.

Ustalenie „harmonogramu” i wyznaczenie celebransów na kolejne niedziele każdego miesiąca jest jedyną czynnością w ramach erygowanego przez JE ks. Biskupa Duszpasterstwa Tradycji jaką zajmował się mianowany na tę funkcję Duszpasterz ks. Tomasz Smalcerz.

Wierni od 9 lat bezskuteczne proszą o Mszę Św. w tradycyjnej formie rytu rzymskiego odprawianą w godnych warunkach przez księdza, który jest odpowiednio przygotowanego i ma do tego warunki, zapewnione przez Biskupa miejsca.

Ostatnia nasza synowska prośba z 24.12.2017 r. spowodowała najpierw odmowę jej spełnienia przez JE ks. Biskupa, a po kolejnej uzasadnionej faktycznie i prawnie prośbie o zmianę stanowiska osoba składająca prośbę doczekała się kuriozalnej (także odmownej) odpowiedzi ze strony ks. Kanclerza Kurii Sosnowieckiej mieszającej porządki odpowiedzi oficjalnej dla Środowiska i prywatnego listu do tejże osoby.

Aby nie dopuścić do manipulacji czy przekłamań Wierni mają do wglądu pełną korespondencję dotyczącą naszych synowskich próśb poniżej na stronie.

Efektem naszych próśb oprócz odmowy ich spełnienia było zawieszenie sprawowania Mszy Św. na okres wakacji. Przed pierwszą po przerwie Mszą Św. ks. Duszpasterz wystąpił z przemówieniem w którym określił nasze synowskie prośby jako „głupie”, postawił tezę, iż istnieje jakiś konflikt a następnie w oparciu o tę tezę stwierdził, iż w warunkach konfliktu nie widzi możliwości funkcjonowania duszpasterstwa.

Do Środowiska nie dotarł żadna decyzja czy dekret Biskupa miejsca zwalniający Duszpasterza Środowiska z jego obowiązków czy też likwidujący to duszpasterstwo. Sam Duszpasterz także nie raczył udzielić żadnych informacji, można więc przypuszczać, iż decyzja ks. Duszpasterza o zaprzestaniu nawet tak minimalnej działalności jaką jest ustalenie harmonogramu odprawiania Mszy Św. jest samowolna.

Na troski, obawy i cierpienia Wiernych możemy odpowiedzieć tylko jedno: prosimy o zintensyfikowanie modlitw za Kościół Święty i naszych kapłanów oraz informujemy, iż najbliższe możliwości skorzystania z Mszy Św. w tradycyjnym rycie rzymskim oferuje Diecezja Gliwicka w Kościele św. Ducha w Bytomiu oraz Bractwo Kapłańskie Św. Piusa X w kaplicy w Chorzowie.

sobota, 15 lutego 2014

Niedziela Siedemdziesiątnicy

Obchód Zmartwychwstania Pańskiego, które jest główną uroczystością roku kościelnego, poprzedza długie, trójstopniowe przygotowanie: Przedpoście, Wielki Post i Okres Męki Pańskiej.
Liturgia Przedpościa ukształtowała się za czasów św. Grzegorza Wielkiego († 604) już po ustaleniu się Wielkiego Postu. Stanowi ono rodzaj przedsionka do okresu pokuty. Niedziele przedpościa nazywają się: Siedemdziesiątnica, Sześćdziesiątnica i Pięćdziesiątnica, gdyż wypadają w siódmym, szóstym i piątym dziesiątku dni przed Wielkanocą.
W Polsce powstały inne nazwy tych niedziel: Starozapustna, Mięsopustna i Zapustna, ponieważ dawniej w tym czasie zachowywano łagodniejszy post, odzwyczajając się stopniowo od pewnych pokarmów.
W okresie Przedpościa wolno grać na organach, zakazana jest jednak gra na innych instrumentach.
Modlitwy i śpiewy niedziel Przedpościa pochodzą z przełomu VI i VII wieku, kiedy to najazdy barbarzyńców, trzęsienia ziemi i zarazy zdawały się grozić zagładą Rzymowi i kulturze chrześcijańskiej. Odzwierciedlają one doskonale stan, w jakim się znalazła ludzkość pozbawiona łaski uświęcającej. Przygniatają nas grzechy, cierpienia i smierć. W naszym ucisku zwracamy się do Zbawiciela (antyfona na wejście, kolekta, graduał, traktus). Bóg wskazuje nam drogę wyzwolenia: trzeba podbić nasze namiętności, za pomocą chrześcijańskiej ascezy trzeba dojść do panowania nad sobą (lekcja). Pan Bóg wzywa ludzi do tej pracy o różnej porze. Jak długo jesteśmy w stanie doczesnej pielgrzymki, nigdy nie jest za późno. W pracy tej wspomaga nas łaska płynąca z Ofiary Eucharystycznej.

sobota, 1 lutego 2014

Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny (Matki Bożej Gromnicznej)

Dzisiejsze święto jest najpierw świętem Pańskim, a potem dopiero uroczystością Najświętszej Maryi Panny. Możemy je zaliczyć do największych świąt okresu Bożego Narodzenia. Boże Narodzenie, Objawienie Pańskie i Oczyszczenie są szczytowymi punktami okresu zimowego roku kościelnego. Możemy nawet zauważyć w nich pewne stopniowanie zarówno w symbolu światła, jak i w udziale ludzkości w Objawieniu Bożym: na Boże Narodzenie „światłość w ciemnościach świeci”, ale mało jest tych, którzy ją „przyjmują” (Matka i pasterze przy żłóbku); na Objawienie Pańskie wschodzi „światłość” nad Jeruzalem (Kościołem): „chwała Pańska wzeszła nad Jeruzalem”, a świat pogański przybywa z ciemności do miasta światłości. Dziś, w święto Matki Boskiej Gromnicznej, światło jaśnieje w rękach naszych, niesiemy je w procesji i trzymamy podczas Mszy św.

sobota, 18 stycznia 2014

II niedziela po Obajawieniu Pańskim

Przemieniając wodę w wino Chrystus «objawił chwałę swoją i uwierzyli weń uczniowie Jego». Przez posługę tych uczniów wiara w Jezusa rozszerzyła się na całą ziemię. Teksty dzisiejszej Mszy św. wzywają do uwielbienia Boga - Zbawcy.
Przez udział w godach małżeńskich Pan Jezus podkreślił świętość tego związku, który jest symbolem związku istniejącego między Chrystusem i Jego Kościołem. Związek ten odnawia się i umacnia w każdej Mszy św.

(Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963)

piątek, 10 stycznia 2014

Niedziela Świętej Rodziny

Wzorem rodziny chrześcijańskiej jest Rodzina z Nazaretu, w której wyrósł i wychował się Jezus. W ubogim domu, w zwyczajnych warunkach, rozwijało się najszczęśliwsze życie rodzinne, oparte na prawie Bożym. Antyfona na wejście i graduał wyśpiewują szczęście przenikające dom nazaretański. W lekcji św. Paweł poucza nas o cnotach, które są warunkiem szczęścia domowego. W ewangelii dostrzegamy troskę Maryi i Józefa o Dziecię Jezus i posłuszeństwo Syna Bożego wobec ziemskich rodziców. Przy ofiarowaniu uświadamiamy sobie, że rodzina chrześcijańska winna wychowywać swe dzieci dla Boga. W modlitwach dzisiejszej Mszy upraszamy dla wszystkich naszych rodzin umiejętność naśladowania świętej Rodziny.

piątek, 3 stycznia 2014

Uroczystość Najświętszego Imienia Jezus


Msza święta śpiewana w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (Msza "trydencka") w niedzielę o godz. 9.30 w kaplicy św. Józefa w Będzinie przy ul. Stawowej 26.

Msza (In nomine Iesu) jest Ofiarą pochwalną ku czci Najświętszego Imienia Jezus. – Introit przedstawia piękny obraz uwielbienia: widzimy trójdzielne królestwo Boże: Kościół triumfujący, wojujący i cierpiący, gdy pada na kolana przed królującym w majestacie Panem, którego imię – Jezus. – Kolekta prosi o wieczną radość oglądania w niebie Pana, którego imię wielbimy na ziemi. – Lekcja jest wyjątkiem z mowy św. Piotra, który broni się przed sądem po uzdrowieniu chromego od urodzenia: „Przez imię Pana Naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez Niego ten stoi zdrowy przed wami... Albowiem nie masz żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym mielibyśmy być zbawieni”. – Graduał nawiązuje do lekcji; lekcja kończy się słowami „salvos fieri” (być zbawieni), graduał zaś zaczyna się od wezwania: „salvos fac nos” (wybawże nas). – Śpiew Alleluia jest rzeczywiście pieśnią pochwalną (samo „alleluia” znaczy „chwalcie Pana”); „Chwałę Pańską wysławiać będą usta moje, a wszelkie ciało niech błogosławi imię święte jego”. – Ewangelia jest ta sama co na uroczystość Obrzezania (obecnie dzień w Oktawie Bożego Narodzenia, 1 stycznia; przyp.): Pan otrzymuje imię Jezus, które było Mu nadane przez Anioła pierwiej, niźli się w łonie począł. Oba śpiewy eucharystyczne: antyfona na ofiarowanie i Komunię św. (wzięte z psalmu 85) stanowią pieśń pochwalną imienia Pańskiego. – Obie modlitwy, sekreta i po Komunii  św. charakteryzują Mszę jako „ofiarę ku czci imienia Jezusa Chrystusa”. – Postanówmy dzisiaj z uszanowaniem i pobożnością odmawiać zwykłe zakończenie modlitw Kościoła: „Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa...”

sobota, 28 grudnia 2013

Niedziela w oktawie Bożego Narodzenia


Przepiękna antyfona na wejście, która była natchnieniem dla autora kolędy „Wśród nocnej ciszy”, przypomina, że spoczywające w żłóbku Dziecię, to odwieczne Słowo, które zstąpiło z królewskiego tronu w niebie. Żłóbek stał się ziemskim tronem wcielonego Boga, który z niego odbierał pierwsze hołdy. Ubóstwo żłóbka i stajenki zapowiadają już trzeci tron Zbawiciela – krzyż. W ewangelii słyszymy z ust starca Symeona zapowiedź, że Chrystus „przeznaczony  jest na upadek i powstanie wielu w Izraelu, na znak, któremu sprzeciwiać się będą”. Od chwili przyjścia Chrystusa, na świat dosięga On swoim wpływem każdego człowieka i zmusza do opowiedzenia się za Nim lub przeciw Niemu. Prawdę tę wyraził dobitnie Mickiewicz:
Wierzysz, że się Bóg zrodził w betlejemskim żłobie,
Lecz biada ci, jeżeli nie narodził się w tobie”.
Przez przyjęcie Chrztu świętego stanęliśmy przy Chrystusie; wysławiamy Go dzisiaj jako naszego króla i prosimy o gorliwość w Jego służbie.

wtorek, 24 grudnia 2013

Świąteczne życzenia

„Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło (…) Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju” (Iz 9,1.5)


Drodzy wierni!
Zapowiedź proroka Izajasza stała się rzeczywistością. W ten radosny dzień pragnę życzyć Wam, aby obchody Tajemnicy Wcielenia stały się okazją do spotkania z Chrystusem, a także by narodził się on na nowo w naszych sercach. 
Niech Boskie Dzieciątko darzy Was obfitym błogosławieństwem, a święta, które przeżywamy upłyną w atmosferze radości i wzajemnej miłości.

Z błogosławieństwem, 
ks. Artur Seweryn