1.01.2015 - NIE MA MSZY ŚW.

Informujemy, że dnia 1.01.2014 w naszej wspólnocie nie będzie sprawowana Msza św. trydencka.
Najbliższa Msza św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego będzie odprawiona w tym dniu w środowisku bytomskim. Szczegółowe informacje można znaleźć TU.

28.12.2014 - NIEDZIELA W OKTAWIE BOŻEGO NARODZENIA

Przepiękna antyfona na wejście, która była natchnieniem dla autora kolędy „Wśród nocnej ciszy”, przypomina, że spoczywające w żłóbku Dziecię, to odwieczne Słowo, które zstąpiło z królewskiego tronu w niebie. Żłóbek stał się ziemskim tronem wcielonego Boga, który z niego odbierał pierwsze hołdy. Ubóstwo żłóbka i stajenki zapowiadają już trzeci tron Zbawiciela – krzyż. W ewangelii słyszymy z ust starca Symeona zapowiedź, że Chrystus „przeznaczony  jest na upadek i powstanie wielu w Izraelu, na znak, któremu sprzeciwiać się będą”. Od chwili przyjścia Chrystusa, na świat dosięga On swoim wpływem każdego człowieka i zmusza do opowiedzenia się za Nim lub przeciw Niemu. Prawdę tę wyraził dobitnie Mickiewicz:

„Wierzysz, że się Bóg zrodził w betlejemskim żłobie,

Lecz biada ci, jeżeli nie narodził się w tobie”.

Przez przyjęcie Chrztu świętego stanęliśmy przy Chrystusie; wysławiamy Go dzisiaj jako naszego króla i prosimy o gorliwość w Jego służbie.

(Mszał rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, 1963)

Msza św. (śpiewana) zostanie odprawiona jak w każdą czwartą niedzielę miesiąca o godzinie 9:30.

Msza w Św. Szczepana

Ogłaszamy, że dzięki życzliwości ks. prałata Tadeusza Kamińskiego jutro (26.12) zostanie odprawiona Msza św. o godzinie 9:30.

"ET HOMO FACTUS EST" - Narodzenie Pańskie z Mszą św. trydencką

Z radością pragniemy poinformować, że 25 grudnia w naszej wspólnocie zostanie odprawiona Msza św. o godz. 9:30.
Informacja na temat ewentualnej celebracji 26 grudnia zostanie podana w Boże Narodzenie (na Mszy św. a także na naszej stronie internetowej i facebooku).

Pragniemy także wspomnieć, że Msza św. "pasterka" w Klasycznym Rycie Rzymskim w najbliższej okolicy będzie odprawiona w Bytomiu (kościół św. Ducha). Szczegółowe informacje można znaleźć TU

21.12.2014 - OSTATNIA NIEDZIELA ADWENTU

W pierwszych wiekach Kościoła w dzisiejszą niedzielę odprawiano Mszę kończącą Wigilię suchedniową. Gdy nabożeństwo sobotnie przełożono na rano, ułożono na niedzielę formularz mszalny, który powtarza myśli liturgii Suchych Dni.

Nadchodzi chwila wypełnienia się proroctw. Wkrótce Maryja powije oczekiwanego Zbawiciela. W antyfonie na ofiarowanie sławimy Ją i Jej Syna. W ewangelii czytamy wezwanie, aby gotować drogi Panu. Prorok, przepowiadający przyjście Odkupiciela, i św. Jan Chrzciciel, bezpośrednio poprzedzający Jego wystąpienie, głoszą odwieczną potrzebę pokuty. Abyśmy dobrze mogli wykorzystać łaski Bożego Narodzenia powinniśmy się do tego święta przygotować. Musimy prostować drogę Pańską do naszej duszy. Chrystus nadchodzi jako Zbawiciel, ale nadejdzie również jako Sędzia.

14.12.2014 - III Niedziela Adwentu - Gaudete

Od trzeciej niedzieli Adwentu myśl nasza zwraca się głównie ku bliskiej pamiątce pierwszego przyjścia Chrystusa, ku Bożemu Narodzeniu. W tygodniu wspominamy dwie tajemnice radosne, które poprzedziły Boże Narodzenie. Hasłem «Pan jest blisko» rozpoczyna się od tej niedzieli codzienna modlitwa Kościoła. Ta sama prawda nadaje ton radości dzisiejszej Mszy świętej. Jak lud izraelski został wyzwolony z niewoli babilońskiej, tak my zostaniemy uwolnieni z naszych ciemności. Św. Jan Chrzciciel zapewnia, że Chrystus już stanął wpośród nas. Obecny w Eucharystii, sam przysposabia dusze na wielkie łaski nadchodzących świąt.

To już pięć lat!

ks. prałat Czesław Tomczyk odprawiający Mszę św. w kapl. św. Aleksandra w Bazylice Matki Bożej Anielskiej w Dąbrowie Górniczej. (2009/2010 rok)

W ubiegłą niedzielę 30 listopada minęło pięć lat, odkąd liturgia trydencka powróciła po blisko czterdziestu latach nieobecności do naszej diecezji - w pierwszą niedzielę adwentu 2009 roku ks. prałat Czesław Tomczyk odprawił pierwszą Mszę św. dla tworzącej się wspólnoty.
Artykuł na temat Środowiska Wiernych Tradycji Łacińskiej jest dostępny na stronie diecezji sosnowieckiej: http://diecezja.sosnowiec.pl/specjalne/3159-5-lat-z-mszami-trydenckimi-w-zaglebiu

7.12.2014 - II Niedziela Adwentu

Syjon i Jerozolima to typy Kościoła katolickiego, «lud syjoński» — to katolicy. Do nich i do całej ludzkości przychodzi Zbawiciel. Św. Paweł poucza nas w lekcji o powszechności dzieła zbawienia, powołując się na proroctwo Izajasza. Podobnie Chrystus Pan, odpowiadając na pytanie uczniów Jana Chrzciciela stwierdza spełnienie się tego proroctwa. Zapowiedziane przez Izajasza cuda mesjańskie spełniają się także w duchowy sposób mocą Eucharystii. Przez swoje sakramenty Chrystus prowadzi nas ku nowej, wiekuistej Jerozolimie. Nadzieja otrzymania łaski Zbawiciela i osiągnięcia życia wiecznego jest podstawą naszej radości. Warto zwrócić uwagę na początkowe słowa dzisiejszej lekcji: czytanie Pisma św. daje prawdziwe zrozumienie dzieła odkupienia i umacnia naszą nadzieję.

(Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963).

Jak w każdą pierwszą niedzielę miesiąca Msza św. zostanie odprawiona o godz. 9:30. Po Mszy św. planowane jest spotkanie formacyjne w bibliotece Domu św. Józefa.

Introit

Is 30:30. Pópulus Sion, ecce, Dóminus véniet ad salvándas gentes: et audítam fáciet Dóminus glóriam vocis suæ in lætítia cordis vestri. Ps 79:2 Qui regis Israël, inténde: qui dedúcis, velut ovem, Ioseph. V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in saecula saeculórum. Amen Pópulus Sion, ecce, Dóminus véniet ad salvándas gentes: et audítam fáciet Dóminus glóriam vocis suæ in lætítia cordis vestri.

Ludu Syjoński, oto Pan przyjdzie, by zbawić narody. Pan da posłyszeć swój głos pełen chwały i uraduje się serce wasze. Posłuchaj Pasterzu Izraela, który jak owce wiedziesz ród Józefa. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak była na początku i teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen. Ludu Syjoński, oto Pan przyjdzie, by zbawić narody. Pan da posłyszeć swój głos pełen chwały i uraduje się serce wasze.

Pomija się Gloria

Kolekta – Modlitwa Kościelna

Oremus Excita, Dómine, corda nostra ad præparándas Unigéniti tui vias: ut, per eius advéntum, purificátis tibi méntibus servíre mereámur: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus per omnia saecula saeculorum. R. Amen.

Panie, wzbudź serca nasze do przygotowania dróg Jednorodzonemu Synowi Twojemu, abyśmy dzięki Jego przybyciu duszą czystą służyć Ci mogli, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

Lekcja

Lectio Epístolæ beati Pauli Apostoli ad Romános Rom 15:4-13. Fratres: Quæcúmque scripta sunt, ad nostram doctrínam scripta sunt: ut per patiéntiam et consolatiónem Scripturárum spem habeámus. Deus autem patiéntiæ et solácii det vobis idípsum sápere in altérutrum secúndum Iesum Christum: ut unánimes, uno ore honorificétis Deum et Patrem Dómini nostri Iesu Christi. Propter quod suscípite ínvicem, sicut et Christus suscépit vos in honórem Dei. Dico enim Christum Iesum minístrum fuísse circumcisiónis propter veritátem Dei, ad confirmándas promissiónes patrum: gentes autem super misericórdia honoráre Deum, sicut scriptum est: Proptérea confitébor tibi in géntibus, Dómine, et nómini tuo cantábo. Et íterum dicit: Lætámini, gentes, cum plebe eius. Et iterum: Laudáte, omnes gentes, Dóminum: et magnificáte eum, omnes pópuli. Et rursus Isaías ait: Erit radix Iesse, et qui exsúrget régere gentes, in eum gentes sperábunt. Deus autem spei répleat vos omni gáudio et pace in credéndo: ut abundétis in spe et virtúte Spíritus Sancti. R. Deo gratias

Bracia: Wszystko, cokolwiek jest napisane, dla naszego pouczenia napisane jest, abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism świętych nadzieję mieli. A Bóg cierpliwości i pociechy niech skłoni was do jednomyślności wzajemnej według Jezusa Chrystusa, abyście jednomyślnie i jednymi usty chwalili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa. Dlatego przyjmujcie jedni drugich jako i Chrystus przyjął was ku chwale Bożej. Bo powiadam, że Chrystus stał się sługą żydów dla wierności Bożej i dla utwierdzenia obietnic Bożych. Poganie zaś wielbią Boga za miłosierdzie, jako napisane jest: «Dlatego wyznawać Cię będę wśród narodów, Panie, i imieniowi Twemu śpiewać będę». I znowu powiada: «Weselcie się narody z ludem Jego». Oraz: «Chwalcie Pana wszystkie narody, i wysławiajcie Go wszystkie ludy». I znowu Izajasz mówi: «Zjawi się potomek Jessego, który powstanie, aby panować nad narodami. W Nim narody pokładać będą nadzieję». A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei i mocy Ducha Świętego.

Graduał i Alleluja

Ps 49:2-3; 49:5 Ex Sion species decóris eius: Deus maniféste véniet, V. Congregáta illi sanctos eius, qui ordinavérunt testaméntum eius super sacrifícia. Allelúia, allelúia, Ps 121:1 V. Lætátus sum in his, quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus. Allelúia.

Ze Syjonu rozbłyśnie cudna Jego chwała, Bóg się pojawi w jasności. Zgromadźcie przed Nim wybranych Jego, którzy wśród ofiar zawarli z Nim przymierze. Alleluja, alleluja. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego. Alleluja.

Ewangelia

Sequéntia  sancti Evangélii secúndum Matthaeum. R. Gloria tibi Domine! Matt 11:2-10 In illo tempore: Cum audísset Ioánnes in vínculis ópera Christi, mittens duos de discípulis suis, ait illi: Tu es, qui ventúrus es, an alium exspectámus ? Et respóndens Iesus, ait illis: Eúntes renuntiáte Ioánni, quæ audístis et vidístis. Cæci vident, claudi ámbulant, leprósi mundántur, surdi áudiunt, mórtui resúrgunt, páuperes evangelizántur: et beátus est, qui non fúerit scandalizátus in me. Illis autem abeúntibus, coepit Iesus dícere ad turbas de Ioánne: Quid exístis in desértum vidére ? arúndinem vento agitátam ? Sed quid exístis videre ? hóminem móllibus vestitum ? Ecce, qui móllibus vestiúntur, in dómibus regum sunt. Sed quid exístis vidére ? Prophétam ? Etiam dico vobis, et plus quam Prophétam. Hic est enim, de quo scriptum est: Ecce, ego mitto Angelum meum ante fáciem tuam, qui præparábit viam tuam ante te. R. Laus tibi, Christe!

Onego czasu: Jan usłyszawszy w więzieniu o dziełach Chrystusowych wysłał dwóch uczniów swoich i powiedział Mu: «Tyś jest, który masz przyjść, czy też innego czekamy?» A odpowiadając, Jezus rzekł im: «Idźcie, oznajmijcie Janowi, coście ślyszeli i widzieli. Ślepi widzą, chromi chodzą, trędowaci są oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głoszona jest Ewangelia, a błogosławiony, który się ze mnie nie zgorszy». A gdy oni odeszli, począł Jezus mówić do rzesz o Janie: «Coście wyszli widzieć na pustyni? Trzcinę chwiejącą się od wiatru? Ale coście wyszli widzieć? Czy człowieka w miękkie szaty obleczonego? Oto ci, którzy w miękkie szaty się przyodziewają, w domach królewskich są. Ale coście wyszli widzieć? Proroka? Oto Wam powiadam: I więcej niż proroka. Ten jest bowiem, o którym napisano: oto posyłam anioła mego przed obliczem twoim, który przygotuje drogę twą przed tobą».

Ofertorium

Ps 84:7-8 Deus, tu convérsus vivificábis nos, et plebs tua lætábitur in te: osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam, et salutáre tuum da nobis.

O Boże, tchnij w nas życie nowe, a lud Twój rozraduje się w Tobie. Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje i daj nam zbawienie Twoje.

Sekreta

Placáre, quaesumus, Dómine, humilitátis nostræ précibus et hóstiis: et, ubi nulla suppétunt suffrágia meritórum, tuis nobis succúrre præsídiis. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.

Daj się przejednać o Panie naszymi pokornymi modłami i ofiarami, a ponieważ brak nam zasług, które mogłyby orędować za nami, sam przybądź nam z pomocą. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

Prefacja (o Trójcy Przenajświętszej)

V. Dóminus vobíscum. R. Et cum spíritu tuo. V. Sursum corda. R. Habémus ad Dóminum. V. Grátias agámus Dómino, Deo nostro. R. Dignum et iustum est. Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui cum unigénito Fílio tuo et Spíritu Sancto unus es Deus, unus es Dóminus: non in unius singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte substántiæ. Quod enim de tua glória, revelánte te, crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto sine differéntia discretiónis sentímus. Ut in confessióne veræ sempiternaeque Deitátis, et in persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in maiestáte adorétur æquálitas. Quam laudant Angeli atque Archángeli, Chérubim quoque ac Séraphim: qui non cessant clamáre cotídie, una voce dicéntes: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus, Deus Sábaoth. Pleni sunt coeli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus, qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.

Prawdziwie jest to godnie i sprawiedliwie, słusznie i zbawiennie, abyśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty Boże; Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jeden jesteś Bóg, jeden Pan, nie jednością jedynej osoby, ale w trzech Osobach jednej Istoty. Co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twojej chwale, toż o Synu, to i o Duchu Świętym, bez żadnej różnicy utrzymujemy; tak, iż wyznając prawdziwie i wiekuiste Bóstwo, wielbimy Osób odrębność, w Istocie jedność i równość w Majestacie. Co też wychwalają Aniołowie i Archaniołowie, Cherubiny i Serafiny, którzy nie przestają wołać codziennie, mówiąc jednogłośnie: Święty...

Komunia

Bar 5:5; 4:36 Ierúsalem, surge et sta in excélso, ei vide iucunditátem, quæ véniet tibi a Deo tuo.

Jeruzalem, powstań, a wyjdź na miejsce wysokie i oczekuj wesela, które ci przyjdzie od Boga twego.

Pokomunia

S. Dóminus vobíscum. R. Et cum spíritu tuo. Oremus Repléti cibo spirituális alimóniæ, súpplices te, Dómine, deprecámur: ut, huius participatióne mystérii, dóceas nos terréna despícere et amáre coeléstia. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen.

Posilenie pokarmem duchowym, najpokorniej błagamy Cię, Panie, abyś nauczył nas przez uczestnictwo w tej tajemnicy, gardzić tym co ziemskie, a miłować rzeczy niebieskie. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

30.11.2014 - I NIEDZIELA ADWENTU

Pod znakiem Niepokalanej Dziewicy rozpoczyna się Rok kościelny. To też dawnemi czasy, w pierwszą niedzielę Adwentu, lud rzymski zbierał się w bazylice N.M. Panny Większej. Cała Msza dnia tego przygotowuje nas do podwójnego przyjścia (adventus), miłosierdzia i sprawiedliwości."
"Czas Adwentowy obejmuje cztery tygodnie, w ciągu których wraz z Patrjarchami i Prorokami wzdychamy do przyjścia Zbawiciela
(Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych o. g. Lefebvre, Benedyktyn)

Msza św. (śpiewana) jak w każdą piątą niedzielę miesiąca zostanie odprawiona o godz. 14:30.

23.11.2014 - OSTATNIA NIEDZIELA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO

Tydzień ten jest zakończeniem roku liturgicznego oraz przypomnieniem końca świata. Msza dzisiejsza ma istotnie znamię prorocze. Stawia nam przed oczy chwile straszliwe, gdy ukaże się Sędzia, który odda każdemu według jego uczynków. Zarówno modlitwa jak i Epistoła mówią o tych dobrych uczynkach, jakie mamy przynieść Bogu w dniu sądu.

Przy końcu roku liturgia katolicka raz jeszcze nawołuje do czynu zrodzonego z Czynu Bożego — Opus Divinum — który stanie się wyrazem naszej miłości i uwielbienia Tego, który jest Ojcem i Panem.

Ewangelia dzisiejsza jest bardzo zbliżona do tej, którą czytamy na początku roku w Adwencie; tak że od pierwszej niedzieli aż do ostatniej Kościół nie spuszcza z oczu wielkiego celu, do którego ciążymy. Zbawiciel w tej mowie eschatologicznej (o rzeczach ostatecznych) maluje przed oczyma uczniów dwa zdarzenia o niezwykłej doniosłości wyłaniające się mniej lub więcej wyraźnie z tajników przyszłości. Jednym jest zburzenie Jerozolimy, drugim koniec świata. Te dwa zdarzenia, aczkolwiek oddzielone od siebie Bogu wiadomą przestrzenią czasów, w myśli Chrystusa są ściśle zespolone: spełnienie dosłowne pierwszego tekstu w niespełna 40 lat po proroctwie jest dla nas dowodem, że i przyjście Chrystusa jest niezawodne. Trwajmy więc mocno w wierze Chrystusa, Boga prawdziwego i wszystkowiedzącego, bo «ziemia i niebo przeminą, ale słowa Jego nie przeminą». Krzyż i Ewangelia, które co dzień wspominamy w tajemnicy Eucharystii, będą stały zawsze, nawet wtedy, gdy świat rozsypie się w proch.

(Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych O. G. Lefebvre, Benedyktyn)

Jak w każdą czwartą niedzielę miesiąca Msza św. zostanie odprawiona o godz. 9:30

16.11.2014 - XXIII Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

W życiu ziemskim trapią nas rozliczne cierpienia. Nie są one jednak bezcelowe. Przez nie Bóg oczyszcza wybranych i gromadzi ich w swoim Królestwie (antyfona na wejście, graduał). Zbliża się dzień, w którym Chrystus obdarzy chwałą całego człowieka, wskrzeszając uniżone przez śmierć ciało ludzkie (lekcja), podobnie jak wskrzesił córkę Jaira.

Msza św. w naszej wspólnocie, jak w każdą trzecią niedzielę miesiąca - godz. 9:30.
Przypominamy również, że po Mszy św. jest ostatnia szansa by zapisać się na pielgrzymkę Tradiclaromontana 2014.

IX Ogólnopolska Pielgrzymka Wiernych Tradycji Łacińskiej na Jasną Górę - Tradiclaromontana 2014

Już po raz dziewiąty wierni skupieni wokół Mszy św. trydenckiej będą wspólnie pielgrzymować do tronu Królowej Polski. Zachęcamy wszystkich do włączenia się w to wydarzenie.

Plan pielgrzymki Tradiclaromontana2014

Piątek 21 listopada A.D.2014

13:30 – Odsłonięcie Cudownego Obrazu oraz Msza Święta w Kaplicy Matki Bożej

15:00 – Droga Krzyżowa

15:30 – Rejestracja pielgrzymów indywidualnych, meldunek w Domu Pielgrzyma oraz wpisy do księgi pamiątkowej

19:45 – Nieszpory ludowe z konferencją duchową

21:00 – Apel Jasnogórski

Sobota 22 listopada A.D.2014

  5:30 – Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP

11:00 – Różaniec

11:00 – Msze Święte ciche

12:00 – Msza Święta główna pielgrzymki w Bazylice

14:00 – Spotkanie formacyjne z pielgrzymami, rejestracja pielgrzymów indywidualnych, oraz wpisy do księgi pamiątkowej

15:00 – Modlitwa zawierzenia Wiernych Tradycji Łacińskiej

15:20 – Wspólna fotografia pamiątkowa


Cena - 45 zł - zawiera: nocleg w Domu Pielgrzyma, ubezpieczenie i opłaty organizacyjne.
Dojazd do Częstochowy podobnie jak w zeszłym roku - we własnym zakresie.

Zapisów zależy dokonać w najbliższą niedzielę 9 listopada po Mszy św. o godzinie 14:30 u ministrantów w zakrystii.

Niedziela 9 listopada - ROCZNICA KONSEKRACJI BAZYLIKI NAJŚWIĘTSZEGO ZBAWICIELA NA LATERANIE

Gdy po trzech wiekach prześladowania Kościół odzyskał wolność, cesarz Konstantyn Wielki ofiarował papieżowi starożytny pałac Lateranów i wzniósł przy nim bazylikę ku czci Zbawiciela, którą papież św. Sylwester uroczyście konsekrował 9 XI 324 roku. Ponieważ przy bazylice tej wzniesiono baptysterium poświęcone św. Janowi Chrzcicielowi, stał się on drugim patronem bazyliki. Przy bazylice laterańskiej koncentrowało się życie Kościoła przez tysiąc lat. Odbyło się wiele synodów rzymskich i pięć soborów powszechnych. Chociaż papieże przenieśli się do Watykanu, bazylika na Lateranie pozostaje katedrą Rzymu, matką i głową wszystkich kościołów świata.

Msza św. w Klasycznym Rycie Rzymskim w kaplicy Domu św. Józefa w Będzinie odbędzie się jak w każdą drugą niedzielę miesiąca - o godzinie 14:30.

ZAPROSZENIE NA PIELGRZYMKĘ DO TRZEBNICY

25 października 2014 w Sanktuarium Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy organizowane są ogólnopolskie uroczystości dla wiernych skupionych wokół Mszy trydenckiej. Centralnym punktem będzie Msza św. w nadzwyczajnej formie Rytu Rzymskiego celebrowana przez J.E. abp Mariana Gołębiewskiego - metropolitę seniora wrocławskiego .Również nasza wspólnota pragnie włączyć się w te wydarzenia poprzez pielgrzymkę.
Całkowity koszt, wraz z m.in. przejazdem busem (przy odpowiedniej liczbie osób), ubezpieczeniem, ciepłym posiłkiem i opłatami na pokrycie organizacji - 40zł
Przy własnym dojeździe - 15zł

Zapisów i opłat dokonać należy po Mszy św. trydenckiej 5-go października. (Przy zapisach podajemy nr PESEL).

NOWY PORZĄDEK MSZY ŚWIĘTYCH

UWAGA!!!

Informujemy, że od września obowiązuje nowy porządek sprawowania Mszy św. "trydenckich" w Domu Księży Emerytów w Będzinie. Uległy zmianie godziny odprawiania Mszy św. w drugą i piątą niedzielę miesiąca. Odtąd porządek Mszy św. będzie wyglądał następująco:

- I niedziela miesiąca godz. 9:30
- II niedziela miesiąca godz. 14:30
- III niedziela miesiąca godz. 9:30
- IV niedziela miesiąca godz. 9:30
- V niedziela miesiąca godz. 14:30

Prosimy na bieżąco śledzić informacje na stronie internetowej i naszym profilu na facebooku.

XI niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

Każda niedziela przypomina Zmartwychwstanie Pańskie i Sakramenty z nim związane. Dzisiejsza niedziela przypomina nam to szczególnie wyraźnie. Jako lekcję czytamy świadectwo św. Pawła o Zmartwychwstaniu, a w ewangelii wspominamy cud Zbawiciela, który ma znaczenie symboliczne. Kościół powtarza przy każdym Chrzcie gest, którym Chrystus uzdrowił głuchoniemego, jako znak otwarcia uszu na słowo Boże i ust na Jego chwałę. W niedzielę gromadzimy się w domu Bożym i w Eucharystii otrzymujemy moc i odwagę (ant. na wejście).

Propria mszalne do wydruku

Z katechizmu:

WIERZĘ, że związek małżeński jest sakramentem, który daje specjalną łaskę Boską do świątobliwego pożycia małżeńskiego.

WIERZĘ, że ten związek małżeński jako Sakrament na podobieństwo związku Pana Jezusa z Oblubienicą jego Kościołem św. jest nierozerwalny i że nie ma rozwodów w Kościele Katolickim.

Na podstawie Mojego niedzielnego mszalika z objaśnieniami opracowanego przez ks. Józefa Stedmana, Nowy Jork, 1940.

X Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

Tekst dzisiejszej Liturgii św. potępia tak zwany "naturalizm", to jest mniemanie, że naturalne siły ludzkie wystarczą nam, i że możemy bez łaski Boskiej być zbawieni. Beze mnie nic uczynić nie możecie - tak powiedział Pan Jezus i tę potrzebę nadprzyrodzonej łaski Bożej do zbawienia naszego tłumaczy nam tekst dzisiejszej Mszy św. Już Introit  przypomina nam, że Ten, "który trwa na wieki", ten wybawia nas od napastników naszych i ma piecze o nas. W kolekcie uznając potrzebę nadprzyrodzonej łaski Bożej do naszego zbawienia, prosimy Boga, aby okazał na wielkość miłosierdzia swego, abyśmy mogli stać się uczestnikami wiecznego szczęścia. W lekcji św. Paweł Apostoł poucza nas, że źródłem wszelkiego dobra jest Pan Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich i bez  którego nikt nie może nawet wymówić Imienia Jezus. Ewangelia św. wyjaśnia nam na przykładzie faryzeusza i celnika, jak i dlaczego. Pan Bóg poniża  pysznych, a wywyższa pokornych. Pyszni ufają w sobie, a nie w Bogu, mówiąc, że sami sobie wystarczą i pomocy Bożej nie potrzebują, więc Bóg zostawia ich samych sobie i pomocy im nie daje, a stąd muszą oni upaść. Pomoc Boża zawsze stoi otworem dla ludzi pokornych zwłaszcza w ofierze Mszy św. i w sakramentach św. i dlatego w Modlitwie po Komunii prosimy Boga, abyśmy w pełni doznali skutków zwłaszcza Mszy św.

Ogłoszenia - Uroczystość Wniebowzięcia NMP

1. Przypominamy, że w uroczystość Wniebowzięcia NMP jest świętem nakazanym i mamy w tym dniu obowiązek uczestniczyć we Mszy św.
2. W tym dniu nie będzie Mszy św. w rycie trydenckim w kaplicy św. Józefa w Będzinie.  

IX Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

Msza święta o godz. 9.30

Tekst dzisiejszej Mszy kładzie nacisk na naukę, jaką powinien czerpać człowiek z historii świata. Lekcja mszalna przedstawia nam nieszczęścia i kary Boskie, jakie spadły na żydów już w Starym Testamencie za nieposłuszeństwo Panu Bogu. Wszystko to było i jest dla nas przestrogą, abyśmy nie upadli w pokusach. Pokusa bowiem nie jest jeszcze grzechem, i nie dopuszcza Pan Bóg kusić nas ponad to, co wytrzymać możemy, ale upadek w pokusie jest grzechem ciężkim, i nie możemy się potem skarżyć, że spotyka nas za to kara. Tkliwe serce Pana Jezusa płacze nad niewierną Jerozolimą, jak opowiada nam dzisiejsza Ewangelia święta, tym niemniej zapowiada jej straszną karę Bożą. Nie skorzystała ona z tej przestrogi, tym bardziej my chrześcijanie powinniśmy się modlić, abyśmy my z niej korzystali i chwalili imię Pańskie (graduał). Pomaga nam w tym przede wszystkim Komunia święta i uczestnictwo we Mszy św. o co prosimy w sekrecie i modlitwie po Komunii.

10 sierpnia Kościół wspomina w liturgii również św. Wawrzyńca - diakona i męczennika z czasów papieża Sykstusa II.

VIII niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

Msza święta o godz. 9.30

Tekst dzisiejszej Mszy św. stawia nam przed oczy dobre używanie lub złe nadużywanie dóbr Bożych zarówno przyrodzonych, jak i nadprzyrodzonych. Introit przypomina nam, że dla każdego człowieka przychodzi dzień Bożego miłosierdzia, ale także dzień sądu. W kolekcie mszalnej prosimy więc o pomoc Bożą, abyśmy już teraz pragnęli tego, co jest dobre i spełniali to co jest zgodne z wolą Bożą. Dzisiejsza lekcja z listu do Rzymian upomina nas, abyśmy nie żyli według ciała, ale abyśmy byli posłuszni natchnieniom Ducha Świętego jako synowie Boży i współdziedzice Chrystusa. Ofertorium zapewnia nas o zbawieniu dla pokornych oraz upadku i poniżeniu pysznych. 

Z katechizmu:

WIERZĘ, że Przenajświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina na pokarm ludziom do życia wiecznego.

WIERZĘ, że w Przenajświętszym Sakramencie przyjmujemy do naszej duszy i posilamy się Ciałem i Krwią Pana Jezusa, łącząc się w ten sposób z Jego Bóstwem i Człowieczeństwem, czyli komunikując z nim i z ludźmi, którzy należą do Mistycznego Ciała Chrystusa Pana na ziemi i w niebie.

Na podstawie Mojego niedzielnego mszalika z objaśnieniami  opracowanego przez ks. Józefa Stedmana, Nowy Jork, 1940.

Propria mszalne do pobrania

IV niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

Informujemy, że w najbliższą niedzielę - 06.07.2014 r. Msza święta w rycie trydenckim będzie sprawowana jak zwykle o godzinie 9.30. Mszę św. odprawi prał. Tadeusz Kamiński.

Informacja w związku z okresem wakacyjnym (odwołana Msza św. 13.07.)

W związku z okresem wakacyjnym Msza św. w nadzwyczajnej formie Rytu Rzymskiego z dnia 13 lipca br. zostaje ODWOŁANA.

Pozostałe Msze św. powinny się odbywać bez zmian (każda niedziela 9:30). Prosimy jednak na bieżąco sprawdzać informacje na naszej stronie internetowej oraz na facebooku.

[mk]

III niedziela po zesłaniu Ducha Świętego

Dwie potęgi zabiegają o duszę człowieka: szatan, który chce ją zgubić (lekcja) i Chrystus, Dobry Pasterz, który nieustannie się o nią troszczy (ewangelia). Przypowieść ewangeliczna odsłania nam wzruszającą tajemnicę miłosierdzia Bożego. Bóg cieszy się z każdego nawrócenia. Dlatego we wszystkich pokusach z ufnością zwracamy się do Niego (antyfony na wejście i na ofiarowanie, graduał). W każdej Komunii świętej Chrystus na nowo nas odnajduje i zwraca ku Bogu.

(Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963)

Z listu św. Piotra Apostoła: 

Najmilsi: Uniżajcie się pod możną ręką Bożą, aby Was wywyższył w czasie nawiedzenia, składając nań wszelką troskę waszą, bo On ma pieczę o was. Bądźcie wstrzemięźliwi i czuwajcie, bo wróg wasz, szatan, krąży jako lew ryczący, szukając, kogo by pożarł. Opierajcie mu się umocnieni w wierze, wiedząc, że to samo utrapienie spotyka braci waszych na świecie. A Bóg wszelkiej łaski, który wezwał nas do wiecznej chwały swojej w Chrystusie Jezusie, po niewielkim utrapieniu udoskonali, utwierdzi i ugruntuje nas. Jemu chwała i panowanie na wieki wieków. Amen.

(1P 5, 6-11) 

Z Ewangelii według św. Łukasza: 

W owym czasie: Zbliżali się do Jezusa celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. A faryzeusze i uczeni szemrali mówiąc: «Że też ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi». Powiedział im tedy taką przypowieść, mówiąc:

«Czy jest między wami, kto mając sto owiec, gdyby stracił jedną z nich, czyż nie pozostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie pójdzie za ową, która zginęła, dopóki jej nie znajdzie? A gdy ją znajdzie, wkłada na ramiona swoje, radując się. I przyszedłszy do domu zwołuje przyjaciół i sąsiadów, mówiąc im: Radujcie się ze mną, bo znalazłem owcę moją, która zginęła. Powiadam wam, że taka będzie w niebie radość z jednego grzesznika czyniącego pokutę, jak z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy pokuty nie potrzebują.

Albo która niewiasta, mająca dziesięć drachm, gdyby straciła drachmę jedną, czyż nie zapala świecy, nie zamiata domu i nie szuka starannie, dopóki nie znajdzie? A gdy znajdzie, zwołuje przyjaciółki i sąsiadki mówiąc: Radujcie się ze mną bo znalazłam drachmę, którą straciłam. Tak, powiadam wam, radość będzie wśród Aniołów Bożych nad jednym grzesznikiem pokutę czyniącym».

(Łk 15,1-10)

Surrexit Dominus vere, alleluia! - Zmartwychwstał Pan prawdziwie, alleluja!

Starożytna pieśń śpiewana w Wielką Sobotę zawiera następujące słowa: „Laetetur et mater Ecclesia tanti luminis adornata fulgoribus” (Zdobny blaskiem takiej światłości, raduj się, Kościele święty, Matko nasza!) Oby radość wielkanocna stała się dla wszystkich źródłem nowej nadziei. Niech Zmartwychwstanie Chrystusa napełnia nas zapałem w dziele nowej ewangelizacji, w której to, co nowe będzie się rodziło z nieprzebranych skarbów Tradycji Kościoła Świętego, Matki Naszej. „Gaudeat et tellus tantis irradiata fulgoribus et, aeterni regis splendore illustrata, totius orbis se sentiat amisisse caliginem”. (Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!) Zmartwychwstały Zbawiciel niech rozproszy wszelkie ciemności, przezwycięży niezgodę i podziały w waszych rodzinach i środowiskach życia; niech darzy zdrowiem i obfitością swego błogosławieństwa. „Chrystus zmartwychwstał, a wraz z Nim zmartwychwstała nasza nadzieja.” (bł. Jan Paweł II) 

Ks. Artur Seweryn

Msze święte w Niedzielę Zmartwychwstania i Poniedziałek Wielkanocny

W Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego i Poniedziałek Wielkanocny w kaplicy św. Józefa w Domu Księży w Będzinie będą sprawowane Msze św. "trydenckie" tak jak w każdą niedzielę o godzinie 9.30. Części zmienne Mszy św. można znaleźć tutaj.

Dirk Bouts, Zmartwychwstanie Chrystusa,
1450-60, tempera na desce

II Niedziela Męki Pańskiej czyli Palmowa

Zapraszamy na Mszę świętą w klasycznym rycie rzymskim, która zostanie odprawiona w kaplicy Domu Księży w Będzinie 13 kwietnia 2014 r. Mszę świętą poprzedzi poświęcenie palm i procesja, która rozpocznie się o godzinie 9.30.

I niedziela Męki Pańskiej

Jezus Chrystus, Arcykapłan Nowego Testamentu, gotuje się do złożenia ofiary krzyżowej. Antyfona na wejście, graduał, traktus i antyfona na komunię — to Jego modlitwa w obliczu nadchodzącej męki. W lekcji św. Paweł poucza nas o charakterze śmierci Zbawiciela, która jest jedyną i wieczystą ofiarą Nowego Testamentu. W ewangelii słyszymy z ust Jezusa wyznanie Bóstwa. Podobne wyznanie powtórzone w uroczystej formie przed Sanhedrynem stało się bezpośrednim powodem skazania Zbawiciela na śmierć.

IV niedziela Wielkiego Postu

IV Niedziela Wielkiego Postu jest zwana niedzielą radości - Laetare - od pierwszych słów antyfony na wejście - introitu:

Lætáre, Ierúsalem, et convéntum fácite omnes qui dilígitis eam: gaudéte cum lætítia, qui in tristítia fuístis: ut exsultétis et satiémini ab ubéribus consolatiónis vestræ.

Lætátus sum in his quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus. 

II niedziela Wielkiego Postu

Niedziela dzisiejsza jest dopełnieniem Suchych Dni Wielkiego Postu. We Mszy świętej powtarza się śpiewy ze Środy Suchych Dni i ewangelię z soboty. Ewangelia opowiada o Przemienieniu Pana Jezusa na górze Tabor, które było momentem zwrotnym w Jego działalności. Umocniwszy wiarę Apostołów wspaniałym widzeniem, Zbawiciel zaczyna ich przygotowywać na swoją mękę i zmartwychwstanie. W najbliższych tygodniach mamy przeżyć Mękę Pańską, rozważając ją na modlitwie i kosztując jej goryczy w wielkopostnych wyrzeczeniach. Celem tych wysiłków jest przemiana naszej duszy i osiągnięcie chwały niebieskiej, której rąbek okazał Pan Jezus przy swoim Przemienieniu. Módlmy się, aby dzisiejsza ofiara wyjednała nam gorliwość w służbie Bożej i zbawienie (sekreta).

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE

Zapraszamy do uczestnictwa w rekolekcjach wielkopostnych Mater mea - una, sancta, catholica et apostolica Ecclesia, które w dniach 28 - 30 marca 2014 r. wygłosi ks. dr Artur Seweryn.

Szczegółowy plan rekolekcji poniżej.

I niedziela Wielkiego Postu

W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu Kościół podaje nam program pracy nad odnowieniem życia chrześcijańskiego. W Wielkim Poście mamy wszcząć walkę ze skutkami grzechu pierworodnego w naszej duszy. W ewangelii staje przed nami Chrystus – nowy Adam pokonujący szatana. Zwycięstwo Chrystusa nad potrójną pokusą jest zapowiedzią ostatecznego triumfu nad «księciem tego świata», który Zbawiciel odniesie na krzyżu. Walka i zwycięstwo Głowy Mistycznego Ciała przedłuża się w nas. Chrystus bowiem wysłużył nam łaskę do przezwyciężania naszej pychy, zmysłowości i chciwości. Tkwiącym w nas skłonnościom do grzechu mamy przeciwstawić modlitwę, post i jałmużnę. W lekcji św. Paweł upomina, abyśmy nie zmarnowali łaski, którą Pan Bóg daje szczególnie hojnie w tym świętym czasie. Naszą ufność w łaskę Bożą wyrażamy słowami psalmu 90, który znany jest jako pieśń Kto się w opiekę.

Okres Wielkiego Postu

Środa Popielcowa rozpoczyna Wielki Post, czyli okres czterdziestodniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości - Wielkanocy. W tym okresie, który jest czasem pokuty i nawrócenia, Kościół, przypominając słowa Jezusa, proponuje trzy drogi przybliżania się do Boga: post, jałmużnę i modlitwę.

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA NA WIELKI POST 2014 ROKU

Stał się ubogim, 

aby wzbogacić nas swoim ubóstwem

(por. 2 Kor 8, 9).

Drodzy Bracia i Siostry!

W czasie Wielkiego Postu chcę podzielić się z wami kilkoma refleksjami, które mogą wam być pomocne na drodze nawrócenia osobistego i wspólnotowego. Punktem wyjścia niech będą słowaśw. Pawła: „Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który będąc bogatym, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić” (2Kor 8,9). Apostoł zwraca się do chrześcijan Koryntu, zachęca ich, aby szczodrze dopomogli wiernym w Jerozolimie, którzy są w potrzebie. Co mówią nam, współczesnym chrześcijanom, te słowa św. Pawła? Co znaczy dla nas dzisiaj wezwanie do ubóstwa, do życia ubogiego w rozumieniu ewangelicznym?

1. Łaska Chrystusa

Słowa te mówią nam przede wszystkim, jaki jest styl Bożego działania. Bóg nie objawia się pod postaciami światowej potęgi i bogactwa, ale słabości i ubóstwa: „będąc bogatym, dla was stał się ubogim...”. Chrystus, odwieczny Syn Boży, mocą i chwałą równy Ojcu, stał się ubogi; wszedł między nas, stał się bliski każdemu z nas; obnażył się, „ogołocił", aby stać się we wszystkim podobny do nas (por. Flp 2,7; Hbr 4,15). Wcielenie Boże to wielka tajemnica! Ale źródłem tego wszystkiego jest Boża miłość, miłość, która jest łaską, ofiarnością, pragnieniem bliskości, i która nie waha się poświęcić i złożyć w darze samej siebie dla dobra umiłowanych stworzeń. Kochać znaczy dzielić we wszystkim los istoty kochanej. Miłość czyni podobnym, ustanawia równość, obala mury i usuwa dystans. To właśnie Bóg uczynił dla nas. Jezus przecież „ludzkimi rękami wykonywał pracę, ludzkim umysłem myślał, ludzką wolą działał, ludzkim sercem kochał. Zrodzony z Maryi Dziewicy stał się prawdziwie jednym z nas, podobny do nas we wszystkim z wyjątkiem grzechu” (Sobór Wat. II, Konst. duszpast. Gaudium et spes, 22).

Jezus stał się ubogi nie dla ubóstwa samego w sobie, ale – jak pisze św. Paweł – po to, „aby was ubóstwem swoim ubogacić”. To nie jest gra słów czy tylko efektowna figura retoryczna! Przeciwnie, to synteza Bożej logiki, logiki miłości, logiki Wcielenia i Krzyża. Bóg nie chciał, by zbawienie spadło na nas z wysoka, niczym jałmużna udzielona przez litościwego filantropa, który dzieli się czymś, co mu zbywa. Nie taka jest miłość Chrystusa! Kiedy Jezus zanurza się w wodach Jordanu i przyjmuje chrzest z rąk Jana Chrzciciela, nie dlatego to czyni, że potrzebuje pokuty czy nawrócenia; czyni to, aby stanąć pośród ludzi potrzebujących przebaczenia, pośród nas grzeszników, i wziąć na swoje barki brzemię naszych grzechów. Taką wybrał drogę, aby nas pocieszyć, zbawić, uwolnić od naszej nędzy. Zastanawiają nas słowa Apostoła, że zostaliśmy wyzwoleni nie przez bogactwo Chrystusa, ale przez Jego ubóstwo. A przecież św. Paweł dobrze zna „niezgłębione bogactwo Chrystusa” (Ef 3,8), „dziedzica wszystkich rzeczy” (por. Hbr 1,2).

Czym zatem jest ubóstwo, którym Jezus nas wyzwala i ubogaca? Jest nim właśnie sposób, w jaki Jezus nas kocha, w jaki staje się naszym bliźnim, niczym Dobry Samarytanin, który pochyla się nad półżywym człowiekiem, porzuconym na skraju drogi (por. Łk 10,25 nn). Tym, co daje nam prawdziwą wolność, prawdziwe zbawienie i prawdziwe szczęście, jest Jego miłość współczująca, tkliwa i współuczestnicząca. Chrystus ubogaca nas swoim ubóstwem przez to, że staje się ciałem, bierze na siebie nasze słabości, nasze grzechy, udzielając nam nieskończonego miłosierdzia Bożego. Ubóstwo Chrystusa jest Jego największym bogactwem: Jezus jest bogaty swoim bezgranicznym zaufaniem do Boga Ojca, swoim bezustannym zawierzeniem Ojcu, bo zawsze szuka tylko Jego woli i Jego chwały. Jest bogaty niczym dziecko, które czuje się kochane, samo kocha swoich rodziców i ani na chwilę nie wątpi w ich miłość i czułość. Bogactwo Jezusa polega na tym, że jest Synem. Jedyna w swoim rodzaju więź z Ojcem to najwyższy przywilej tego ubogiego Mesjasza. Jezus wzywa nas, byśmy wzięli na siebie Jego „słodkie jarzmo”, to znaczy byśmy wzbogacili się Jego „bogatym ubóstwem” albo „ubogim bogactwem”, byśmy wraz z Nim mieli udział w Jego Duchu synowskim i braterskim, stali się synami w Synu, braćmi w pierworodnym Bracie (por. Rz 8,29).

Znane jest powiedzenie, że jedyny prawdziwy smutek to nie być świętym (L. Bloy); moglibyśmy też powiedzieć, że istnieje jedna tylko prawdziwa nędza: nie żyć jak synowie Boga i bracia Chrystusa.

2. Nasze świadectwo

Moglibyśmy pomyśleć, że taka „droga” ubóstwa była odpowiednia dla Jezusa, my natomiast, którzy przychodzimy po Nim, możemy zbawić świat odpowiednimi środkami ludzkimi. Tak nie jest. W każdym czasie i miejscu Bóg nadal zbawia ludzi i świat poprzez ubóstwo Chrystusa, bo On staje się ubogi w sakramentach, w Słowie i w swoim Kościele, który jest ludem ubogich. Bogactwo Boga nie może się udzielać poprzez nasze bogactwo, ale zawsze i wyłącznie poprzez nasze ubóstwo, osobiste i wspólnotowe, czerpiące moc z Ducha Chrystusa.

Na wzór naszego Nauczyciela jesteśmy jako chrześcijanie powołani do tego, aby dostrzegać różne rodzaje nędzy trapiącej naszych braci, dotykać ich dłonią, brać je na swoje barki i starać się je łagodzić przez konkretne działania. Nędza to nie to samo co ubóstwo; nędza to ubóstwo bez wiary w przyszłość, bez solidarności, bez nadziei. Możemy wyróżnić trzy typy nędzy. Są to: nędza materialna, nędza moralna i nędza duchowa. Nędza materialna to ta, którą potocznie nazywa się biedą, i która dotyka osoby żyjące w warunkach niegodnych ludzkich istot, pozbawione podstawowych praw i dóbr pierwszej potrzeby, takich jak żywność, woda, higiena, praca, szanse na rozwój i postęp kulturowy. W obliczu takiej nędzy Kościół spieszy ze swoją posługą, ze swoją diakonią, by zaspokajać potrzeby i leczyć rany oszpecające oblicze ludzkości. W ubogich i w ostatnich widzimy bowiem oblicze Chrystusa; miłując ubogich i pomagając im, miłujemy Chrystusa i Jemu służymy. Nasze działanie zmierza także do tego, aby na świecie przestano deptać ludzką godność, by zaniechano dyskryminacji i nadużyć, które w wielu przypadkach leżą u żródeł nędzy. Kiedy władza, luksus i pieniądz urastają do rangi idoli, stawia się je ponad nakazem sprawiedliwego podziału zasobów. Trzeba zatem, aby ludzkie sumienia nawróciły się na drogę sprawiedliwości, równości, powściągliwości i dzielenia się dobrami.

Nie mniej niepokojąca jest nędza moralna, która czyni człowieka niewolnikiem nałogu i grzechu. Ileż rodzin żyje w udręce, bo niektórzy ich członkowie – często młodzi – popadli w niewolę alkoholu, narkotyków, hazardu czy pornografii! Iluż ludzi zagubiło sens życia, pozbawionych zostało perspektyw na przyszłość, utraciło nadzieję! I iluż ludzi zostało wepchniętych w taką nędzę przez niesprawiedliwość społeczną, przez brak pracy, odbierający godność, jaką cieszy się żywiciel rodziny, przez brak równości w zakresie prawa do wykształcenia i do ochrony zdrowia. Takie przypadki nędzy moralnej można słusznie nazwać zaczątkiem samobójstwa. Ta postać nędzy, prowadząca także do ruiny ekonomicznej, wiąże się zawsze z nędzą duchową, która nas dotyka, gdy oddalamy się od Boga i odrzucamy Jego miłość. Jeśli sądzimy, że nie potrzebujemy Boga, który w Chrystusie wyciąga do nas rękę, bo wydaje się nam, że jesteśmy samowystarczalni, wchodzimy na drogę wiodącą do klęski. Tylko Bóg prawdziwie zbawia i wyzwala.

Ewangelia to prawdziwe lekarstwo na nędzę duchową: zadaniem chrześcijanina jest głosić we wszystkich środowiskach wyzwalające orędzie o tym, że popełnione zło może zostać wybaczone, że Bóg jest większy od naszego grzechu i kocha nas za darmo i zawsze, że zostaliśmy stworzeni dla komunii i dla życia wiecznego. Bóg wzywa nas, byśmy byli radosnymi głosicielami tej nowiny o miłosierdziu i nadziei! Dobrze jest zaznać radości, jaką daje głoszenie tej dobrej nowiny, dzielenie się skarbem, który został nam powierzony, aby pocieszać strapione serca i dać nadzieję wielu braciom i siostrom pogrążonym w mroku. Trzeba iść śladem Jezusa, który wychodził naprzeciw ubogim i grzesznikom niczym pasterz szukający zaginionej owcy, wychodził do nich przepełniony miłością. Zjednoczeni z Nim, możemy odważnie otwierać nowe drogi ewangelizacji i poprawy ludzkiej kondycji.

Drodzy bracia i siostry, niech w tym czasie Wielkiego Postu cały Kościół będzie gotów nieść wszystkim, którzy żyją w nędzy materialnej, moralnej i duchowej, gorliwe świadectwo o orędziu Ewangelii, którego istotą jest miłość Ojca miłosiernego, gotowego przygarnąć w Chrystusie każdego człowieka. Będziemy do tego zdolni w takiej mierze, w jakiej upodobnimy się do Chrystusa, który stał się ubogi i ubogacił nas swoim ubóstwem. Wielki Post to czas ogołocenia: dobrze nam zrobi, jeśli się zastanowimy, czego możemy się pozbawić, aby pomóc innym i wzbogacić ich naszym ubóstwem. Nie zapominajmy, że prawdziwe ubóstwo boli: ogołocenie byłoby bezwartościowe, gdyby nie miało wymiaru pokutnego. Budzi moją nieufność jałmużna, która nie boli.

Duch Święty, dzięki któremu jesteśmy „jakby ubodzy, a jednak wzbogacający wielu, jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko” (2 Kor 6,10), niech utwierdza nas w tych postanowieniach, niech umacnia w nas wrażliwość na ludzką nędzę i poczucie odpowiedzialności, abyśmy stawali się miłosierni i spełniali czyny miłosierdzia. W tej intencji będę się modlił, aby każdy wierzący i każda społeczność kościelna mogli owocnie przeżyć czas Wielkiego Postu, proszę was też o modlitwę za mnie. Niech Chrystus wam błogosławi, a Matka Boża ma was w swojej opiece.

Watykan, 26 grudnia 2013, w święto

św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika.

FRANCISCUS

źródło: http://www.vatican.va/holy_father/francesco/messages/lent/documents/papa-francesco_20131226_messaggio-quaresima2014_pl.html

Niedziela Sześćdziesiątnicy

Bóg nieustannie sieje ziarno swej prawdy i łaski. Niestety często zasiew się marnuje. Zbliżamy się do Wielkiego Postu, w czasie którego Pan Bóg ze specjalną hojnością będzie rzucał przez swoich kapłanów ziarno swojego słowa i łaski. Dlatego dzisiaj duchowo przenosimy się do bazyliki św. Pawła i przez jego wstawiennictwo prosimy, aby zasiew Boży w naszej duszy owocował, podobnie jak owocował w duszy Apostoła Narodów.

Niedziela Siedemdziesiątnicy

Obchód Zmartwychwstania Pańskiego, które jest główną uroczystością roku kościelnego, poprzedza długie, trójstopniowe przygotowanie: Przedpoście, Wielki Post i Okres Męki Pańskiej.
Liturgia Przedpościa ukształtowała się za czasów św. Grzegorza Wielkiego († 604) już po ustaleniu się Wielkiego Postu. Stanowi ono rodzaj przedsionka do okresu pokuty. Niedziele przedpościa nazywają się: Siedemdziesiątnica, Sześćdziesiątnica i Pięćdziesiątnica, gdyż wypadają w siódmym, szóstym i piątym dziesiątku dni przed Wielkanocą.
W Polsce powstały inne nazwy tych niedziel: Starozapustna, Mięsopustna i Zapustna, ponieważ dawniej w tym czasie zachowywano łagodniejszy post, odzwyczajając się stopniowo od pewnych pokarmów.
W okresie Przedpościa wolno grać na organach, zakazana jest jednak gra na innych instrumentach.
Modlitwy i śpiewy niedziel Przedpościa pochodzą z przełomu VI i VII wieku, kiedy to najazdy barbarzyńców, trzęsienia ziemi i zarazy zdawały się grozić zagładą Rzymowi i kulturze chrześcijańskiej. Odzwierciedlają one doskonale stan, w jakim się znalazła ludzkość pozbawiona łaski uświęcającej. Przygniatają nas grzechy, cierpienia i smierć. W naszym ucisku zwracamy się do Zbawiciela (antyfona na wejście, kolekta, graduał, traktus). Bóg wskazuje nam drogę wyzwolenia: trzeba podbić nasze namiętności, za pomocą chrześcijańskiej ascezy trzeba dojść do panowania nad sobą (lekcja). Pan Bóg wzywa ludzi do tej pracy o różnej porze. Jak długo jesteśmy w stanie doczesnej pielgrzymki, nigdy nie jest za późno. W pracy tej wspomaga nas łaska płynąca z Ofiary Eucharystycznej.

Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny (Matki Bożej Gromnicznej)

Dzisiejsze święto jest najpierw świętem Pańskim, a potem dopiero uroczystością Najświętszej Maryi Panny. Możemy je zaliczyć do największych świąt okresu Bożego Narodzenia. Boże Narodzenie, Objawienie Pańskie i Oczyszczenie są szczytowymi punktami okresu zimowego roku kościelnego. Możemy nawet zauważyć w nich pewne stopniowanie zarówno w symbolu światła, jak i w udziale ludzkości w Objawieniu Bożym: na Boże Narodzenie „światłość w ciemnościach świeci”, ale mało jest tych, którzy ją „przyjmują” (Matka i pasterze przy żłóbku); na Objawienie Pańskie wschodzi „światłość” nad Jeruzalem (Kościołem): „chwała Pańska wzeszła nad Jeruzalem”, a świat pogański przybywa z ciemności do miasta światłości. Dziś, w święto Matki Boskiej Gromnicznej, światło jaśnieje w rękach naszych, niesiemy je w procesji i trzymamy podczas Mszy św.

II niedziela po Obajawieniu Pańskim

Przemieniając wodę w wino Chrystus «objawił chwałę swoją i uwierzyli weń uczniowie Jego». Przez posługę tych uczniów wiara w Jezusa rozszerzyła się na całą ziemię. Teksty dzisiejszej Mszy św. wzywają do uwielbienia Boga - Zbawcy.

Przez udział w godach małżeńskich Pan Jezus podkreślił świętość tego związku, który jest symbolem związku istniejącego między Chrystusem i Jego Kościołem. Związek ten odnawia się i umacnia w każdej Mszy św.

(Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963)

Niedziela Świętej Rodziny

Wzorem rodziny chrześcijańskiej jest Rodzina z Nazaretu, w której wyrósł i wychował się Jezus. W ubogim domu, w zwyczajnych warunkach, rozwijało się najszczęśliwsze życie rodzinne, oparte na prawie Bożym. Antyfona na wejście i graduał wyśpiewują szczęście przenikające dom nazaretański. W lekcji św. Paweł poucza nas o cnotach, które są warunkiem szczęścia domowego. W ewangelii dostrzegamy troskę Maryi i Józefa o Dziecię Jezus i posłuszeństwo Syna Bożego wobec ziemskich rodziców. Przy ofiarowaniu uświadamiamy sobie, że rodzina chrześcijańska winna wychowywać swe dzieci dla Boga. W modlitwach dzisiejszej Mszy upraszamy dla wszystkich naszych rodzin umiejętność naśladowania świętej Rodziny.

Uroczystość Najświętszego Imienia Jezus

Msza święta śpiewana w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (Msza "trydencka") w niedzielę o godz. 9.30 w kaplicy św. Józefa w Będzinie przy ul. Stawowej 26.

Msza (In nomine Iesu) jest Ofiarą pochwalną ku czci Najświętszego Imienia Jezus. – Introit przedstawia piękny obraz uwielbienia: widzimy trójdzielne królestwo Boże: Kościół triumfujący, wojujący i cierpiący, gdy pada na kolana przed królującym w majestacie Panem, którego imię – Jezus. – Kolekta prosi o wieczną radość oglądania w niebie Pana, którego imię wielbimy na ziemi. – Lekcja jest wyjątkiem z mowy św. Piotra, który broni się przed sądem po uzdrowieniu chromego od urodzenia: „Przez imię Pana Naszego Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, któregoście wy ukrzyżowali, a którego Bóg wskrzesił z martwych, przez Niego ten stoi zdrowy przed wami... Albowiem nie masz żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym mielibyśmy być zbawieni”. – Graduał nawiązuje do lekcji; lekcja kończy się słowami „salvos fieri” (być zbawieni), graduał zaś zaczyna się od wezwania: „salvos fac nos” (wybawże nas). – Śpiew Alleluia jest rzeczywiście pieśnią pochwalną (samo „alleluia” znaczy „chwalcie Pana”); „Chwałę Pańską wysławiać będą usta moje, a wszelkie ciało niech błogosławi imię święte jego”. – Ewangelia jest ta sama co na uroczystość Obrzezania (obecnie dzień w Oktawie Bożego Narodzenia, 1 stycznia; przyp.): Pan otrzymuje imię Jezus, które było Mu nadane przez Anioła pierwiej, niźli się w łonie począł. Oba śpiewy eucharystyczne: antyfona na ofiarowanie i Komunię św. (wzięte z psalmu 85) stanowią pieśń pochwalną imienia Pańskiego. – Obie modlitwy, sekreta i po Komunii  św. charakteryzują Mszę jako „ofiarę ku czci imienia Jezusa Chrystusa”. – Postanówmy dzisiaj z uszanowaniem i pobożnością odmawiać zwykłe zakończenie modlitw Kościoła: „Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa...”